DUIZELIGHEIDSTHERAPIE / EVENWICHTSTHERAPIE
Duizeligheid of draaierigheid geeft de patiënt een onzeker, onstabiel en ongerust gevoel.
Vaak zijn de symptomen in combinatie met misselijkheid en/of braken. Bovendien denkt de patiënt vaak aan een ernstige oorzaak: een tumor!? In 99% van de gevallen een onterechte ongerustheid.
Ondanks het feit dat deze klacht frequent voorkomt, zullen we testen in het kinesitherapeutisch onderzoek of deze klacht afkomstig is vanuit:
- het evenwichtsorgaan (BPPV, ziekte van Menière,…)
- de nek (cervicale regio: gewrichtsbeperking / blokkage)
- een verminderde bloedvoorziening naar de hersenen (VBI)
- oogproblematiek
- andere: hoge bloeddruk, bijwerking medicatie, neurologisch (hersenschade),…
Het evenwichtsorgaan
1) BPPV: Benigne (goedaardig) Paroxysmale (aanvalsgewijs) Positie (houdings- & bewegingsafhankelijk) Vertigo (duizeligheid). Ook wel cupulolithiasis of canalolithiasis genoemd. Hierbij duurt de duizeligheid meestal een aantal seconden, waarbij deze uitgelokt wordt door een welbepaalde beweging uit te voeren met het hoofd, zoals: een bruuske hoofdrotatie, gaan liggen in bed, rechtkomen uit bed, draaien op een zijde in bed, naar boven kijken,…
De therapeut zal door middel van specifieke testen (Dix-Hallpike,…) nagaan welk oor en welk kanaal van het evenwichtsorgaan betrokken is.
Op basis daarvan zal deze een repositiemanoeuver (Epley, Sémont, Gufony,…) uitvoeren om de klacht op te lossen. Hierbij is de doelstelling om de “kristalletjes”, die losgekomen zijn in het binnenoor
(in de semi-circulaire kanalen) terug op zijn plaats te krijgen. Een tijdelijke nareactie op de behandeling is mogelijk. Het effect treedt snel op, waarna de patiënt na 2 à 3 behandelingen klachtenvrij is.
2) Ziekte van Menière: hierbij zal een medicamenteus beleid noodzakelijk zijn.
3) Uitval van één evenwichtsorgaan: dit resulteert in eerste instantie in constante duizeligheid, waarna deze enkel nog bij bepaalde beweging uitgelokt wordt. De patiënt zal een oefenprogramma dienen te volgen, bestaande uit het repetitief uitvoeren van de uitlokkende beweging (habituatietraining).
De nek (cervicale regio: gewrichtsbeperking / blokkage)
Cervicogene vertigo is duizeligheid die ontstaat ten gevolge van een bewegingsbeperking (blokkage) in de nekgewrichten (evt. in samenhang met verhoogde spierspanning). Deze duizeligheid duurt meestal veel langer: minuten tot continu. Misselijkheid, nek- en hoofdpijn zijn vaak gerelateerde klachten.
Migraineuze vertigo (ook wel vestibulaire migraine en migraine geassocieerde vertigo) zijn aanvallen van evenwichtsstoornissen die gepaard gaan met migraineuze hoofdpijn. Beide symptomen komen vaak simultaan voor maar dit hoeft niet. Tevens kunnen deze symptomen gepaard gaan met aura’s (zien van lichtvlekken) of overgevoeligheid voor licht en geluid. In een aantal gevallen vindt de migraine zijn oorzaak in de blokkage van een bepaalde nekwervel. Dit veroorzaakt dan een vasculaire migraine en vertigo. Beide klachten van vertigo en migraine kunnen dan verholpen worden door manuele therapie
De nekspieren, -ligamenten en -gewrichten bevatten ten opzichte van de rugspieren en -gewrichten meer “antennes” (receptoren) die informatie naar de hersenen sturen. Deze informatie van de receptoren dient overeen te komen met de informatie, enerzijds komende vanuit het evenwichtsorgaan en anderzijds vanuit de ogen. Indien deze niet overeenkomt, treedt duizeligheid op. Hierbij zal de manueel therapeut de beperking opsporen en mobiliseren/manipuleren. Voorts zal er oefentherapie en dwarse rek van de nekspieren uitgevoerd worden als therapie.
Een verminderde bloedvoorziening naar de hersenen
(VBI = Vertebro Basilaire Insufficiëntie)
Hierbij treedt buiten duizeligheid, minimum twee andere van van onderstaande symptomen op:
- Slikstoornissen (dysfagie)
- Spraakstoornissen (dyspraxie)
- Plots bewustzijnsverlies (drop attacks)
- Dubbel zien (diplopie)
Indien minimum 3 van bovengenoemde symptomen optreden, contacteert u best zo snel mogelijk een arts.
Andere mogelijke oorzaken
Hierbij nemen we contact op met uw doorverwijzende arts om de resultaten vanuit het kinesitherapeutisch onderzoek weer te geven en de indien nodig bijkomend onderzoek aan te bevelen.
